Bijna in Texas

We hebben weer WIFI dus tijd voor een berichtje. We hebben nu een rustdag in DeRidder, en als we morgen weer gaan fietsen komen we in Texas. We hebben nu 3.228 km gefietst, en nul lekke banden. (zero flat tires). De gesprekken in het Engels met de Amerikanen gaat hoe langer hoe beter. We maken nog steeds alleen maar leuke dingen mee, b.v.:
- een postbode die haar auto stopt en zegt: ik zag jullie gisteren toch op de fiets? (wij waren een stukje aan het wandelen) Waar komen jullie vandaan en waar ga je naartoe?
- We komen aan op een camping en vragen of er plaats is: ja hoor, ga maar staan waar je wilt, douche in het groene gebouwtje, wat het kost? niets. Toen we ’s avonds in de bar een biertje gingen drinken, mochten we van een gast zijn alligator aaien. Hij liet een foto zien van zichzelf met een grote krokodil en zei: this is my job. Een soort Steve Irwin, maar dan heel lelijk.
- We zitten een broodje te eten en dan stopt er een auto, een man komt eruit en vraagt: hebben jullie problemen? Heb je hulp nodig? En vervolgens blijft hij even (half uurtje) praten. De man bleek de eigenaar van de boerderij (4000 acres) te zijn, waar we tegenover zaten.
- In een bibliotheek waar we onze mail hadden opgehaald, kreeg ik, toen ik zei dat ik het gebouw zo mooi vond, een hele rondleiding door het gebouw. Het was zo’n oud plantagehuis.
Op een fietsdag waar niet zoveel gebeurde en waar de natuur ook niet echt interessant was zagen we 2 vliegtuigjes bezig met het besproeien van het land. Ze waren, denk ik, klaar met het werk want ze gingen een beetje stunten uithalen, een vliegtuigje zag ons en vloog laag over ons heen en groette ons, waarop ik mijn duim opstak, (kan ik meeliften). Vervolgens kwam hij nog 2 keer heel laag over ons heen vliegen.
We hebben een keer wildgekampeerd of zoals ze hier zeggen “bushcamp”. Heel mooi plekje aan een riviertje bij Mittie, daar zou een camping zijn, maar bij aankomst bleek deze gesloten. En de volgende camping was 42 km verderop. Daar hadden we allebei geen zin in. Toen we net stonden kwam een man zijn aanhanger bij ons neerzetten, hij gaat morgen kano’s verhuren hier. De volgende morgen kwam hij vragen of we goed geslapen hadden, en zei dat het hier heel vaak gebeurde dat er ge”bushcamp”t werd.
Onderweg komen er nu veel honden achter je aan, maar zelfs de honden hier hebben geen conditie, tegen de tijd dat ze bij de weg zijn, zijn ze moe en hebben geen kracht meer om achter je aan te gaan. Soms gebeurt het natuurlijk wel dat ze je inhalen, maar als je dan stopt lopen ze hard weg. We kwamen gisteren vroeg aan in DeRidder en staan op een keurig net RV-Park, met wasmachines. Voor 2,25 dollar heb je alles weer schoon en droog. DeRidder is een tamelijk groot stadje. Toen we boodschappen gingen doen, zagen we weer een oldtimer show, prachtig opgeknapte oude auto’s. Wat ze hier verder doen is veel herrie maken. We hebben al eerder aangeven dat we midden in de nacht de treinen vol toeterend door een woonwijk heen denderen. We hebben nu ervaren dat dit geen uitzondering is geweest. Treinen kun je over kilometers afstand 's nachts horen langs komen. Ook hier kwam de trein voorbij, luid toeterend, heel langzaam, met ongeveer 109 wagons achter de 2 locomotieven.Ze zijn verder helemaal gek van zware motoren, de z.g. pickups. De uitlaten zijn waarschijnlijk aangepast en het resultaat is dan ook dat je die ook ‘s nachts over kilometers afstand kan horen.

Be carefull!!
Gerda en Teun ook