Mardi Gras en Hurricane

First I want to thank our Amarican fans for their kind words on our site.
Dinsdag 8 maart 2011 Gulf Beach – Dauphin Island.
We hadden flink wind mee, we reden sommige stukken 30 km. Na 15 km (vandaag) en na 2317 km (totaal) in Florida te hebben gefietst, rijden we Alabama in. Het is vandaag Fat Tuesday, de laatste dag van een soort carnaval Mardi Gras. We zagen onderweg dat er vanmiddag een parade zou zijn, maar om daar nou 4 uur op te wachten, daar hadden we geen zin in. Een paar kilometer verder moesten we rechtsaf en het leek hier wel de intocht van de vierdaagse, overal stoeltjes langs de kant en veel mensen. Blijkt de parade hier te beginnen, over een half uur. We maakten kennis met George, Mary-Lou, Gary en Joanna. Zij hebben ons heel wat uitgelegd over Mardi Gras. Heel leuk, het is een optocht met veel praalwagens en van alle wagens worden kralenkettingen, snoep, bekers etc.gegooid, ik had heel veel kettingen en moon-pie’s een soort cakejes. Op de camping van Dauphin Island worden we gewaarschuwd voor storm, Teun zet de tent goed vast. En we kunnen altijd bij een RV op nr. 54 terecht.

Woensdag 9 maart 2011 Dauphin Island.
Niets gemerkt van een storm vannacht. We hadden alles al ingepakt, toen de eigenaar van de camping naar ons toe kwam en ons aanraadde om niet te gaan fietsen, veel te gevaarlijk, er is een severe hurricane warning , nou, ja, eigenlijk willen we wel weg, we hebben net alles ingepakt en een buitje, daar smelten wij heus niet van. Maar hij bleef aandringen, kijk naar de televisie naar het Wheather channel, en daar werd aangeraden om een goed heenkomen te zoeken, als je in een RV verbleef. OK, we blijven hier maar dan gaan we naar het dorp om boodschappen te doen, Helemaal niet, jullie blijven in het paviljoen (een soort kantine). Iedereen was erg aardig, we kregen koffie, we mochten meedoen met de bingo, we kregen hotdogs en nog meer. Om 10 uur begon het te onweren en na een half uur werd het wat minder, maar toen begon het pas goed, wat een onweersbui zeg!!! Er was veel schade aangericht in het gebied waar we anders hadden gefietst. Om half 3 konden we weer naar buiten en hebben toen een wandelingetje gemaakt. ’s Avonds kregen we nog van een echtpaar een pan met garnalen, heerlijk, hij verontschuldigde zich dat het zo weinig was.
De volgende dag zijn we wel vertrokken, nu hadden we heel erg wind tegen. We kwamen 2 jongens tegen op de fiets. Een met een handbike. Deze jongen is verlamd tot aan zijn middel en is de 1e Amerikaan die de coast to coast rit met zijn handen heeft gedaan.
We hebben het een paar dagen koud gehad, er stond zelfs een ochtend ijs op de tent. Vandaag (zaterdag) zitten we in een motel. We hebben spannende buren (zie foto).
Tot de volgende keer.
Gerda en Teun ook.

PS: We hebben vragen gekregen over de route die we rijden. Deze is afkomstig van de kaartjes die worden uitgegeven door de Adventure Bycicle association. Thuis is de route met de GPS-software vertaald naar zogenaamde tracks (wel veel werk geweest). Deze tracks gebruiken we tijdens het fietsen in onze GPS. De GPS is vooral makkelijk omdat je altijd precies weet waar je bent t.o.v. de geplande route. In b.v. een stad kon je onmogelijk verdwalen. We fietsen tussen de 70 en 120 km per dag, afhankelijk van het weer en de aanwezigheid van overnachtingsmogelijkheden. En in principe om de 4 dagen een rustdag.