Bergen en bergen pech

Hi guys,

Totaal gefietst: 5529 km.
Teun: 1 lekke band,
Gerda: 2 lekke banden, schroefje bagagedrager verloren, afgebroken voorderailleur.

Allereerst excuses dat we een tijdje niets van ons hebben laten horen, maar we zaten de afgelopen dagen in een gebied, zonder internet- en mobiele telefoon. Wij zijn woensdagmiddag (20 apiril) aangekomen in Silver City na een paar mooie, maar vermoeiende fietsdagen. Vanaf El Paso, zijn we via Las Cruses en Caballo, de Emorypass overgefietst, een pas van 8313 feet hoog. Mede door de wind (20 – 25 MPH) wordt de beklimming zwaar, maar het heeft ook een voordeel: in de afdaling hoef je niet te remmen, de wind houdt je wel tegen. Overnacht in Mimbres, waar we boodschappen dachten te halen, maar er was heel weinig. Dus we hebben ons noodpakket moeten aanspreken, wel hebben we 1 gallon melk gekocht, lekker koud. Daarna zijn we, nadat we weer een pas (6599 feet)over waren gefietst, naar Lake Roberts gegaan. Tijdens een afdaling is er een boutje van mijn bagagedrager afgebroken. Hier in Amerika zijn alleen maar Engelse maten te krijgen. Bij Lake Roberts hebben we 2 nachten op een natuurcamping hebben gestaan op een prachtige plek. Ook hier weer bijna geen boodschappen te krijgen. Gelukkig wel brood en Tortilla’s. Op onze “rustdag”, (rustdag betekent nu alleen: de tent hoeft ’s morgens niet opgeruimd en ’s avonds niet weer opgezet te worden) begonnen we met een lekke band. We hebben we de Indian Dwellings bezocht. Dit zijn rotswoningen uit 1200, van Indianen. Erg leuk om te zien. Deze rotswoningen staan aan het einde van een doodlopende weg. Dat houdt in: een fietstocht van 47 miles, heen een berg van 7440 feet over, die je terug ook weer over moest. Iedereen die wij hierover spraken zei: very steep road. En dat was ook zo, alleen we hoefden nu geen bagage (ongeveer 66 lbs p.p.) mee te nemen. Onderweg zagen we op de weg een rattlesnake. Hij was banger van ons dan wij van hem. Maar we hadden wel GROTE PECH: Ik kon op een gegeven moment niet meer terugschakelen naar het kleinste blad voor, dat is erg onhandig als je een steile berg moet beklimmen. Mijn technische man heeft er naar gekeken en constateerde dat mijn voorderailleur was gebroken. Op het kleinste blad naar boven, en naar beneden gaat vanzelf. Op de camping heeft Teun een noodreparatie aangebracht. Gistermorgen liepen de herten over de camping, toen wij onze tent aan het opruimen waren. Het was koud, NUL graden, toen we aan het ontbijten waren. Naar Silver City moesten we weer een berg (7080 feet) over, naar Pinos Altos, waar we koffie hebben gedronken in de Buckhorn Saloon. We raakten aan de praat met de eigenaar en die heeft ons ook het naastliggende “Operahouse” laten zien, een oud theater echt uit de film. Na anderhalf uur gingen we weg, de koffie (en de koekjes) hoefden we niet te betalen. In Silver City was gelukkig een fietsenmaker die ons heel goed heeft kunnen helpen, met een vervangende voorderailleur en metrische boutjes voor de bagagedrager.

Wat we nog wilden vertellen over onze laatste dagen in Texas:
Tussen Van Horn en El Paso moesten wij nog een keer overnachten maar er werd geen accommodatie op de kaart aangegeven. Van onze vriend Arlen hadden wij gehoord dat zijn groep in een kerk had geslapen. Wij hadden van hem ook het telefoonnummer gekregen van de beheerder van die kerk. Toen we deze meneer belde, kregen we te horen dat we welkom waren en dat de achterdeur open stond. Bij aankomst bij de kerk in Fort Hancock was de deur naar de keuken open en er lag een briefje dat we van alles gebruik konden maken. In een sportcomplex aan de overkant konden we douchen. Toen we de volgende morgen weer verder gingen, was er nog niemand geweest. We waren erg verbaasd dat dit zomaar kan, dat de mensen zoveel vertrouwen in vreemden hebben. Of we zaten soms in de verkeerde kerk????

El paso is een stad van ongeveer 600.000 inwoners en in een buitenwijk hebben we voor 2 nachten een motel genomen. Op onze vrije dag zijn wij El Paso gaan verkennen. El Paso staat in het teken van de grens met Mexico. Het vormt met de Mexicaanse stad Ciudad Juarez, één grote stad. De grens loopt dwars door de stad en alle auto’s en vrachtwagens worden op grote verzamelplaatsen gescand op mogelijke verstekelingen etc. Er wordt hier voornamelijk Spaans gesproken en een groot deel van de mensen spreekt geen Engels. Het landschap voor El Paso en in New Mexico was voor ons verrassend. Grote delen van het land wordt d.m.v. irrigatiekanalen van water voorzien en zo geschikt wordt gemaakt voor landbouwgrond. We kwamen hier veel pecannotenbomenplantages tegen. Ook zagen we katoenplanten, graan, rijst en heel veel hot red chili peppers.

We kunnen niet iedereen die een reactie achterlaat beantwoorden, maar Ik (Teun) wil wel nog even terug komen op de goed bedoelde opmerking om een paar nieuwe banden te kopen.
Wij hebben voor ons vertrek advies gevraagd aan de firma Schwalbe (op dit moment marktleider op dit gebied)welke banden wij voor onze tocht het beste konden gebruiken en we hebben dit advies opgevolgd. Om nu na een kleine 5000 km deze banden, met haast geen zichtbare slijtage, te vernieuwen, dat zou een belediging kunnen zijn voor de firma Schwalbe. Even zonder gekheid, de fietsers moeten hier regelmatig op de vluchtstrook rijden, waar veel steentjes, moeren, glas, noem maar op ligt. Wij zijn fietsers tegengekomen die 5 lekke banden op 1 dag hadden.

Dat was het weer voor nu. Groetjes van de Plugjes.