Arizona en Apache

Hallo allemaal

Totaal gefietst: 5900 km.
Teun: 1 lekke band,
Gerda: 2 lekke banden, schroefje bagagedrager verloren, afgebroken voorderailleur.

Rustdag in Superior, een mijnstadje in Arizona. We staan met onze tent in de voortuin van het huis van de campingbazin. Tussen de cactussen, met bomen voor de schaduw, alweer erg leuk.
Zoals al in ons vorige verslagje al aangegeven hebben we een aantal zware dagen gehad. En ook naar Superior was het tamelijk zwaar. We gaan i.v.m. de wind, zie verderop in het verhaaltje, vroeg weg, dat houdt in half 5 op en proberen om 6 uur op de fiets te zitten. Dat houdt wel in dat je met 0 graden aan het ontbijt zit, terwijl bij de lunch te temperatuur al rond de 30 graden is.
Het meeste wat ons tegenzit is de wind. In de 2e helft van de ochtend komt de (westen) wind opzetten en loopt dan op naar een windkracht 6 tot 7. Aan een hele dag tegenwind heb je niets en kost alleen maar energie. Met onze voor- en achtertassen zijn we daarbij ook nog een mooie windvanger. Bij een berg opfietsen weet je in ieder geval dat je ook weer een afdaling krijgt, maar als je tijdens de afdaling behoorlijk moet blijven trappen ben je het wel een keertje zat.
In het vorige verhaal hebben wij de afstanden e.d. eens opgeven in Amerikaanse eenheden. Het is net als bij de invoering van de euro dat je alles moet blijven terug rekenen om goed beeld te hebben van werkelijke afstanden, gewichten, temperatuur, e.d.
We hebben overnacht vanaf Silver City in: Buckhorn, Safford en bij een Casino in het Apache reservaat. Tussen Buckhorn en Safford gaan we van New Mexico naar Arizona. In Arizona doen ze niet mee met de zomertijd dus weer het horloge, telefoontje, wekker, fototoestel, videocamera etc. een uur achteruit gezet. In Safford was weer heel leuk, we kwamen daar op de camping aan, een hele grote camping, maar niemand te zien. Uiteindelijk toch de manager gevonden. De plaatsen voor de tenten werd op het ogenblik besproeid en het was paasweekend, en de manager (een oudere vrouw) kon zelf die dingen niet uitzetten. We mochten wel in de recreatieruimte slapen, daar was ook een keuken en televisie etc. Het kostte 10 dollar p.p., maar omdat het Pasen was hoefden we maar 10 dollar in totaal te betalen. We hadden die dag 130 km gefietst, dus het was heerlijk dat we geen tent hoefden op te zetten. In de supermarkt, waar we boodschappen gingen doen, hadden ze gegrilde kip. Dat smaakte heerlijk na zo’n vermoeiende fietsdag. De fietsdag zelf was dus 130 km, we moesten 2 passen over. Het viel erg mee de beklimmingen, maar wel veel wind, de afdaling was geweldig, je komt een hoek om en opeens zie je bergen, in allerlei kleuren en vormen. De bergen zijn kaal en alleen begroeid met cactussen hier en daar. Gisteren vanaf het Apache reservaat, hadden we ook weer een pass, heel gelijkmatig, niet zo steil, maar die afdaling weer zo prachtig, hele ruwe, ruige bergen, met deze keer de “echt “ Indianen –cactussen,noem ik het maar. Bergen die opgestapeld lijken uit losse rotsen. We vonden deze bergen zo mooi, dat we besloten hebben hier een rustdag te houden en vanmiddag terug gaan wandelen naar die bergen om ze nog eens te bekijken.
In het Apachereservaat zijn we naar het Casino geweest, de camping was op het terrein van het Casino. Een hele grote hal met honderden speelautomaten, waar overal mensen achter zaten, het enige wat ze deden was iedere keer maar weer op een knopje drukken, in de hoop dat er nu geld uit zou komen en gratis cola drinken. Wij hebben in ieder geval niet gegokt, we hebben het gelaten bij een kopje koffie drinken hier. Het lijkt net of we in een ander land zijn beland, je ziet hier heel veel Apaches, Indianen dus, en in mijn beleving is een Indiaan, gespierd en slank, hier zijn ze vet en dik.

Voor mensen die nog een leuke baan zoeken: Guest greeter.
Dat is iemand die bij de ingang van een supermarkt een karretje aangeeft en zegt: Hello sir, how are you today?

Blijf reageren, het blijft leuk reacties uit Nederland te lezen, net of je niet zo ver van huis bent.
Groetjes van de Plugjes.