Ontmoeting met een oude bekende en warm showers

Deze week was weer heel bijzonder. Na een heerlijk verblijf in een motel weer op pad. We zijn op bezoek geweest bij de ACA in Missoula, de organisatie waar wij de route van hebben. Een soort Le Champion. En wie komen we daar tegen? Arlan, de man van deze organisatie die ons 4 jaar geleden geholpen heeft met blikjes drinken etc. toen we in Texas de brand moeten ontwijken. Heel leuk hij herkende ons ook direct. In Amerika is een organisatie: “warm showers”, vergelijkbaar met “Vrienden op de fiets”. Alleen bij Warm showers laten mensen je kamperen in hun tuin. In Missoula hebben we in de voortuin gestaan, in een villawijk, met nog 6 tentjes, bij een huis wat je ziet in een Amerikaanse film. Met zo’n ronde trap naar boven. Etc. hier mochten we overal gebruik van maken. En als je de behoefte voelde om iets schoon te maken, ga je gang. De eigenaar, Bruce was niet thuis. Zijn huisgenoot, Kaleb, wist ook niet waar hij was. Kaleb speelt in bandjes en is drummer dus die moest oefenen. In de huiskamer stond een drumstel en een vleugel. Heel bijzonder allemaal. We zijn nu bij een familie (Reyna, Patrick en zoon River en hond Raven) in Grangeville, waar we ook in de tuin staan. Ook hier mogen we douchen, een wasje doen, van de keuken gebruik maken etc. de naaf gaf al wat problemen, maar sinds gisteren liep het freewheel vast. Teun gaat proberen van 2 naven een goede naaf te maken. Nu, dinsdag 21 juli om 10:00 uur, repareert Teun zijn naaf en ik ga dit stukje op internet zetten.

Het verhaal van dag tot dag:
Dag 72: maandag 13 juli 2015
Dillon, rustdag
Vanmorgen naar het postkantoor om de gevonden tas te versturen. In het motel het stukje op de site gezet en meteen belde Donny via Skype: ik dacht als oma en opa een stukje op de site zetten zijn ze online, even proberen maar. Geweldig hoor, om als je zo ver weg bent met je kleinzoon te praten.

Dag 73: dinsdag 14 juli 2015
Dillon – Wisdom, American Legion Park N45.61845 W113.45906
We moeten onze heerlijke kamer in het Sundowner Motel weer verlaten en gaan weer op pad. We krijgen 2 bergen, de Badger Pass van 2050 meter hoog en de Big Hole Pass 2230 meter. Heel geleidelijk en niet steil. Maar voordat je dan boven bent op de tweede berg heb je al 60 km op de teller. Weer was het ’s morgens mooi weer en toen we boven waren zag het er weer heel anders uit. Gelukkig zijn we tussen de buien door gefietst en hebben maar een paar spetters gehad. In Wisdom waar we in het American Legion Park overnachten gaan, zijn normaal heel veel muggen, en daarom is er een overdekte patio, die helemaal dicht is gemaakt met gaas tegen de muggen. Gelukkig zijn de muggen ook zeker aan het schuilen voor de regen, want er is geen mug te bekennen.

Dag 74: woensdag 15 juli 2015
Wisdom – Darby, Travellers Rest, Cabins en RV Park N46.02576 W114.17888
Na 15 km fietsen kwamen we bij een visitor’s center van de Big Hole Battlefield National Monument. De vrouwelijke ranger stond buiten al aan bezoekers wat te vertellen. Ze moest de vlag nog ophangen. Toen ze dat ging doen vroeg ik: en nu het volkslied. Leuk, ze begon wel en zei toen, ik kan niet zingen. Op naar de enige pass van vandaag: de chief Joseph pass. Heel geleidelijk weer, maar ik had een off-day, het ging niet lekker. Een afdaling naar Sula, waar we benzine hebben getankt en al gauw daarna broodje gegeten bij een recreation area. We hebben vals plat mee maar een sterke headwind. We waren om 3 uur in Darby. Bij de supermarkt een ijsje gekocht en buiten op een bankje opgegeten. Ondertussen was er een Engelse jongen bij ons komen zitten praten en die gaf ons het adres van Bruce Anderson, 240 Daly Ave in Missoula en zijn telefoonnummer, hij is host van Warm Showers, de organisatie waar we vier jaar geleden al lid van zijn geworden. Ik bel naar de camping:Traveller Rest, cabins en RVpark, en tentsites en ze hebben plaats voor ons. Weer hele leuke mensen. De vrouw van de receptie zei dat het hier vorige week zo heet was geweest, wel over de 100 graden. En dat ze nu zo blij zijn met de regen en de lagere temperatuur. Je ziet ook overal waarschuwingen dat het vuurgevaar hoog is. Ik vroeg naar een picknicktafel er stond alleen een bank. De man van de camping moest lachen. Blijkt dat je de rugleuning op moet klappen en dan heb je een picknicktafel.

Dag 75: donderdag 16 juli 2015
Darby – Missoula, Bruce Anderson, warm showers N46.86114 W113.99448
We gaan koffie drinken in Victor. Het is lekker weer dus gaan we zitten op een bank in het park. Er kwam een cowboy voorbij, die vroeg weer van alles. Toen ik zei of ik een foto mocht maken, want het komt niet iedere dag voor dat ik een cowboy tegenkom, zei hij: I am a computerprogrammor. Even later kwamen er twee meisjes op de fiets langs en zij stopten. Na even gepraat te hebben vroeg de ene are you Dutch? En als ik ja antwoord begint ze helemaal te juichen. Ze fietst al vanaf de staat Virginia achter ons aan. She was chasing us. We zijn om 3 uur bij de Adventure Cycling Association. Het kantoor ligt middenin downtown Missoula. Cody en Birgit (de meisjes die we bij de koffie hadden ontmoet) komen ook gelijk aan. We worden hartelijk ontvangen door een jongeman, die ons eerst naar binnen begeleid en dan zie ik Arlan, de man die ons in Texas zoveel eten en drinken heeft gegeven. Toen ik dat zei, herinnerde hij zich dat weer. Erg leuk dat we deze man weer ontmoeten. Toen was hij nog tourleader, nu is hij directeur van deze organistie. Daarna gaan we de fietsen wegen. Teun zijn fiets weegt 55 kg. En de mijne 50. Er blijken hier 39 mensen te werken. Dan gaan we op weg naar onze warm shower. De Daly Ave. Ligt net buiten downtown, dus we kunnen morgen lopend naar de stad. Ja, wat moet ik er van zeggen. Het is een heel mooi huis waar we terecht komen. In een hele mooie buurt. Alleen er ligt overal troep, er is nergens iets opgeruimd. Je kan kiezen waar je wilt slapen, binnen of buiten of als je je tent op wilt zetten is ook goed. je kan van de keuken gebruik maken, de badkamer is boven, daar kom je via een grote wenteltrap. Er zit iemand achter een drumstel te drummen. Hij stelt zich voor als Kaleb. Kaleb is de huisgenoot, de eigenaar Bruce is er niet. Er is een heel reglement. Daar staat b.v. in: je hoeft niet stil te zijn ’s avonds als je thuis komt. Je mag overal gebruik van maken en als je de behoefte voelt, mag je wat schoonmaken. Binnen staat ook een vleugel. In de tuin staan al twee tentjes en wij gaan echt in de voortuin staan. Buiten is ook een grote tafel en in de serre staan banken waar je lekker op kunt zitten. Het biertje drinken we lekker “thuis”.

Dag 76: vrijdag 17 juli 2015
Missoula, rustdag
We staan om 8 uur op. Ik maak koffie in de keuken. We ontbijten in de tuin aan de tafel en Benjamin komt erbij zitten. De rest, 2 stellen, zijn vertrokken. Na het ontbijt doe ik onze fietskleren in de wasmachine beneden in de kelder. Ook weer zo’n grote ruimte. We zitten voor de tent wat te lummelen en als de was klaar is, is de droger gauw gevuld. Ondertussen is het jonge stel, wat we voor het eerst in Grant Village hadden ontmoet ook aangekomen. Bij het koffie zetten in de keuken stoot ik de koffie filter om, dus toen moest ik de aanrecht wel schoonmaken. Heb gelijk het fornuis gedeeltelijk schoongemaakt en afgewassen. Toen ik mijn tanden ging poetsen ook eerst maar het fonteintje in de wc schoongemaakt. Naar de stad geweest en boodschappen gedaan. O.a. het noodpakket weer aanvullen. Bij de tent heeft Teun de kettingen gesmeerd en heb ik de boodschappen in porties verdeeld en opgeruimd. Opeens komt er een man en stelt zich voor als : Bruce, de eigenaar van het huis. Hij is hier met zijn zoon en vriendin, denk ik. We hebben een ijsje gegeten bij de Ice dipper, de beroemdste ijszaak van Missoula. We hebben opgezocht of er in Grangeville, onze volgende rustdag, een host is van Warm Showers en er is er één. We hebben haar een bericht gestuurd en gevraagd of we konden komen.

Dag 77: zaterdag 18 juli 2015
Missoula – Powell, Service station, Pocha Lodge N46,51134 W114.71835
We hebben vanmorgen een gekookt eitje gegeten bij het ontbijt. Lekker, hoor, dat hadden we nog niet gehad. We gingen om 10 voor 8 weg. Na de koffie zien we opeens dat een vrouw ons voorbij gaat en het is één van de vrouwen die wij op 2 juni, in Chester hadden ontmoet, de andere vrouw snurkte toen zo. Boven op de Lolo Pass was een visitor’s centrum, waar de bikers koffie kregen en er was wifi. Hier bovenop de Pass een nieuwe tijdszone. We hebben nu Pacific tijd. Dan een hele mooie afdaling naar Powell. De natuur is hier beeldschoon, een riviertje met hele grote groene dennenbomen. We kwamen wel langs een stuk wat nog niet zo lang geleden is verbrand. De gratis camping voor fietsers is bij een heel duur en luxe lodge. Een prachtige plek. We staan hier met de 2 vrouwen, Alex en Gillian, en een stel wat de andere kant op gaat. En het allerbelangrijkste: er is hier een douche. We zijn nog op de camping geweest hiernaast, maar wij staan mooier en op de camping is geen douche. Na het eten en de afwas was het 20:15 uur. De fietsers lagen allemaal al op bed. Wij gaan eerst nog even koffie drinken.

Dag 78: zondag 19 juli 2015
Powell – Syringa, River Dance Lodge campground N46.15152 W115.72607
Als ik opsta zijn de 2 vrouwen en Alex en Gillian al druk bezig. Zij gaan om 6:15 uur al weg. De ene vrouw wil bij de hot springs gaan kijken en het stel wil vandaag over de 12 omdat er maandag veel verkeer is op die weg. Na 15 km zijn we over een hangbrug naar een hotsprings geweest. We moesten wel een stuk lopen, maar het was prachtig daar. De hele weg was trouwens weer prachtig. De temperatuur is trouwens weer heel goed, 30 – 32 graden. Op naar Lowell, er was één winkel, maar die had weinig, geen brood, wel hamburgerbuns. Die meegenomen en een ijsje gegeten. De camping hier was opgeheven. Dan maar 12 km doorrijden naar Syringa. Hier konden we wel staan bij een Lodge, die ook een gedeelte camping had. We hadden in Missoula erop gerekend dat we 2 dagen geen boodschappen konden doen, dus we waren zo blij met onze ‘noodpakketten”. Teun heeft de mail gecheckt en we hebben antwoord van de warm showers dat we welkom zijn. Teruggemaild dat we komen morgen.

Dag 79: maandag 20 juli 2015
Syringa – Grangeville, Reyna Phillips warm showers N45.92393 W116.12383
We zien kabels over de rivier en kunnen niet verzinnen waarvoor dat is. Even verderop zien we dat het een kabelbaan is over het water. Via Kooksia rijden we naar Silles waar we koffie drinken in de store. Koekje erbij en ik hoefde alleen de koek te betalen. Dan gaan we de klim beginnen. Een vrouw in een auto waarschuwt ons, als je de Lamb Grade road neemt, daar zijn ze met de weg bezig en er ligt gravel. We gaan de Lamb grade road op. Het was zo steil dat ik hele stukken heb gelopen. De rest van de klim wel gefietst en dat ging gelukkig heel goed. Maar er zaten toch heel wat klimmetjes in, dat zijn we niet meer gewent. Bij de wegwerkzaamheden, moesten wij als fietsers achter de pilot car rijden, moeilijk als het zo heuvelt. We hebben vandaag ook de 6.000 km bereikt. Teun zijn naaf maakte sowieso al weer wat geluid maar nu liep het freewheel van de cassette van de nieuwe naaf vast. In Grangeville had Teun had de 2nd street zo gevonden op de GPS maar West South 2nd street? Uiteindelijk gebeld naar onze host. Blijkt dat we voor de deur staan. We werden begroet door Reyna en haar man, Patrick en de hond Raven. We konden in de tuin staan en kregen een rondleiding door het huis. We mogen gebruik maken van de douche, keuken, koelkast etc. Patrick had koekjes gebakken en bood ons er een aan, lekker. We zetten de tent op en gaan douchen en ik doe een was in de wasmachine. Als de was klaar is hang ik het buiten aan de lijn. Er vallen 10 druppels en dat is alle regen van vandaag. Daarna boodschappen doen. Als we terug komen zegt Patrick, ik had toch een schaal koekjes gebakken, kijk, er lagen nog drie koekjes, de hond vond ze ook lekker. Bij de tent bier gedronken en gegeten. Patrick en River, de zoon, gaan aluminium smelten. Patrick is leraar en het smelten is een project van school. Nog een bakkie koffie naar bed.

Dag 80: dinsdag 21 juli 2015
Rustdag in Grangeville
Teun gaat er om half acht uit. Hij wil beginnen aan het repareren van de naaf. Patrick biedt ons koffie aan en dat slaan we niet af natuurlijk. Teun gaat van de oude en de nieuwe naaf nu één goede maken. Gelukkig dat we een rustdag hebben.

It’s gone be a hot one!
Till next time.
Gerda en Teun ook.