Voor de laatste keer

Voor de laatste keer een verslag van ons avontuur in Amerika. We willen iedereen nogmaals bedanken voor de reacties. We hebben ze allemaal gelezen en ervan genoten, maar helaas was het niet mogelijk om iedereen persoonlijk te beantwoorden. We hadden het namelijk nogal druk. Om een indruk te geven van onze dagindeling: om half zes gaat de wekker, 5 minuten om wakker te worden en dan opstaan. Ik (Gerda) haal alle tassen uit de tent en hij (Teun) ruimt de slaaptent op. We ontbijten, doen alles in de tassen en op de fiets, vullen de bidons en gaan om ongeveer half acht op pad. We zijn dan gemiddeld 8 uur bezig om naar de volgende slaapplaats te gaan. Onderweg komen we weinig tegen, dus vaak zelf koffie zetten (waar medefietsers ook dankbaar gebruik van maakten). We lunchen en zoeken dan een slaapplaats. Voordat de tent staat (of we ons geinstalleerd hebben in een kamer in een hotel) is het al gauw 5 uur. Dan in de meeste gevallen boodschappen doen, koken, eten, afwassen, administratie, de dag evalueren en dan is het tijd om naar bed te gaan, het is dan half tien.
We zijn 104 dagen op pad geweest, hebben op 81 verschillende plaatsen overnacht. Waarvan 62 keer in de tent geslapen, 19 keer in een hotel, 2 nachten een huis gehuurd, ongeveer 8 keer in kerken geslapen en 6 nachten bij mensen thuis en wat ik verder vergeten ben te tellen. Teun heeft 50 keer de tent opgezet en afgebroken. De plaats waar we het langste hebben gestaan (5 nachten) is in Goreville geweest, waar we op de naaf hebben gewacht. De langste dagafstand was 150 km en de kortste 21 km. Voor de laatste keer: hieronder een verslag per dag:

Dag 97: vrijdag 7 augustus 2015
Newport, rustdag
Wij staan om 8 uur op. Koffie, rustig aan, ontbijt. Ook hier hebben onze medefietsers geen haast om weg te komen. We gaan naar Newport lopen. Het wordt hoe langer hoe mistiger en het waait flink, het is gewoon koud. We lopen naar McDonald om het stukje op de site te zetten. We hebben zoveel positieve aandacht voor onze fietsen gehad, en op aanraden van sommigen denken we eraan om onze fietsen hier te verkopen. Als we thuis komen, willen we sowieso nieuwe fietsen gaan kopen. En het scheelt weer werk om ze in te pakken. We lopen naar de Wallmart, hier vindt Teun zijn bordje: For Sale. Dan naar de Fred Meyer, wat een grote winkel. We komen langs een kapper, ik wil toch wel graag voordat ik naar huis ga, mijn haar laten knippen. Het is een man uit Maleisië. Hij is zo klaar en zoals ik het nu kan zien, zit het wel goed. We hebben 19,2 km gelopen.

Dag 98: zaterdag 8 augustus 2015
Newport – Lincoln City, Devil’s lake Park N44.97096 W124.01238
Als ik opsta om half zeven schijnt de zon, maar dat is al gauw weer over. De mist komt al gauw weer opzetten. Maar het is niet zo koud als gisteren. We krijgen 1 pittig klimmetje naar Depoe Bay. Dat begint bij Otter Rock, hier kunnen we langs een “loop”. Depoe Bay is een dorpje met het kleinste haventje ter wereld en hier kan je walvis spotten. Heel veel bedrijven die met boten naar de walvissen gaan. We zijn hier om 11 uur en de eerste walvisspotvaart gaat om 4 uur, jammer. We hebben hier koffie gedronken bij Huffy Duffy Fudge, of zo iets. Hier heb ik een stukje fudge gekocht, je moet het toch geproefd hebben. Half pond, 3,95. Drie happen en het was weg. We zijn om twee uur in Lincoln City bij het Devil’s Lake Park. Het begint te spetteren en later regent het echt. We gaan toch naar McDonald lopen om onze mail te checken. Veel reacties op het stukje van de site, vooral over mijn gewicht. Als we bij de tent komen, staan er twee jongens. Zij komen uit Engeland, Manchester.
Dag 99: zondag 9 augustus 2015
Lincoln City – Willamina, Wildwood Hotel N45.07893 W123.48508
We waren om half zeven op, de zon schijnt. De Engelse jongens kwamen om 7 uur hun tent uit. Ze pakten alles op hun fiets en weg waren ze. Om kwart voor negen gingen we pas weg. Na 7 kilometer gingen we linksaf richting Portland. De omgeving is weer mooi, bossen. We fietsen langs een riviertje. We krijgen 1 klim, en dat is dan echt de laatste van de vakantie, maar het stelt eigenlijk niet veel voor. We komen langs een heel groot casino. Het Spirit Mountain casino. We gaan er even naartoe en bij de ingang twijfelen we of we naar binnen gaan. Dan komt er iemand van de bewaking op de fiets en zegt dat we dat makkelijk kunnen doen, fiets op slot en naar binnen. Echt weer Las Vegas, zoveel van de apparaten en allemaal oude vrouwtjes die er achter zitten. In Willamina zou een cyclist only camping zijn. Gevraagd bij de supermarkt, maar niemand wist ervan en kende ook de vrouw niet die ik al eerder had gebeld. Toen ik een vrouw aanhield met een auto en vroeg of ze Margery Kendall kende zei ze ja, hoor, dat is de eigenaresse van het Wildwood hotel. Naar binnen in het hotel en daar wordt ik aangesproken door iemand: I know you. Blijkt het de man te zijn die we in Hindham ontmoet hadden op 18 mei. Hij zat hier in het hostel. Voor 25 dollar p.p. hij liet het hostel zien, wel leuk, maar als we dan toch 50 dollar moeten betalen kunnen we net zo goed een kamer nemen en dat hebben we gedaan. We krijgen kamer 5. Er is een library en een keuken, waar we kunnen koken. De fietsen naar boven en die mogen op kamer 6 staan. We gaan eerst in de library zitten, en nemen koffie, als de kamer klaar is komt de eigenaresse kletsen. Nadat ik in bad ben geweest, Teun heeft gedoucht, gaan we boodschappen doen. We hebben een oven, kunnen we lekker in de winkel een verse pizza halen en in de oven bakken. De pizza was lekker.

Dag 100: maandag 10 augustus 2015
Willamina – Portland, warm showers, Laura Weiss N45.50542 W122.64993
We hebben niemand van het hotel gezien en zijn om 8 uur weggegaan. Het was meteen goed weer dus geen jasjes of mouwtjes aan. We hebben zelf koffie gemaakt, zal wel de laatste keer zijn. In Portland even gekeken bij de kabelbaan en toen naar Laura. Aangezien we een dag eerder in Portland zijn, wilden we het hotel een dag bijboeken, maar dat was vol. Goede raad is goedkoop in dit geval: Warm Showers en Laura wilde ons wel “hosten”. Erg aardige vrouw, ze is 53 en haar man is voor werk in Washington. Ze laat zien waar we komen te slapen in de dungeon. We hebben een aparte kamer met een bed. En een eigen badkamer. De spullen naar de kamer gebracht en gedoucht. Als we boodschappen gaan doen gaan Laura naar Yoga. We nemen een fles wijn mee voor Laura, met een fietser erop. Terug bij het huis gaan we in de tuin bieren. En als Laura thuis komt van yoga gaan we eten. We bieden de fles wijn aan en een klompje en gaan dan naar bed. Het was buiten erg lekker, maar we werden gestoken door de muggen. Om kwart voor tien gaan we slapen. Laura staat om half acht op. Mooi tijd. Dan ga ik eieren koken voor het ontbijt.

Dag 101: dinsdag 11 augustus 2015
Portland, Econolodge N45.58155 W122.66021
Ontbeten in de tuin. We gaan vandaag eens kijken wat er gebeurd als we onze fietsen te koop aanbieden. Laura weet 2 zaken waar we misschien geluk hebben. Teun poetst de fietsen wat op. We zijn eigenlijk weer verbaasd over zoveel vertrouwen. Want Laura moet weg en zegt: “Laat je bagage maar hier en dan haal je het later weer op. Ik ben er niet kom tussen 3 en 4 weer thuis”. Laura is erg milieubewust en heeft een organisatie opgezet: Go box. Dat zijn een soort tupperware doosjes en die lever je in, als je dat inlevert krijg je een bonnetje en met dat bonnetje ga je naar een cateringbedrijf en dan krijg je je eten in zo’n bakje. We gaan allemaal om 11 uur weg. Laura brengt ons een stukje op weg naar de eerste bikeshop. Leuk geholpen door Ryan. Zij beoordelen de fiets, stellen een verkoopprijs vast minus de nieuwe onderdelen die zij denken te gebruiken. En van dat bedrag krijgen wij 50 procent. Het overmaken van het geld zal dan 14 dagen duren. Ze moeten eerst checken of de fiets niet gestolen is of zo. Hij denkt, zonder te checken dat de fietsen 1300 dollar opbrengen, wij zouden dan 600 dollar krijgen. Dat doen we niet. Op naar de volgende. Zelfde ritueel. Alleen deze zaak geeft er 300 dollar voor. Ok we nemen ze mee terug. We rijden nog naar downtown. Ja, een grote stad, met veel zwervers. We drinken koffie tegenover Voodoo donuts. Hier staan veel mensen in de rij voor een donut. The secret is in the hole!! We rijden weer terug naar het huis van Laura en pakken onze tassen en gaan naar ons hotel. Dat is ongeveer 10 km. Ook hier gaat het weer zo makkelijk: ik heb gereserveerd onder de naam Plug, Yes, roomnumber 109. Ontbijt is donuts. Wifi wachtwoord is sleeping. Wel een kleine kamer, maar de fietsen krijgen een plaatsje en de spullen ook. We kijken ’s avonds naar: Amerika got talent.

Dag 102: woensdag 12 augustus 2015
Portland: inpakdag
Vandaag op jacht geweest naar inpakmateriaal. We hebben karton “gescoord”, plakband gekocht en Teun heeft het karton op maat gemaakt voor morgen. Ik ben naar de laundry geweest om nog één keer de was te doen.

Dat was het dan, morgen gaan we naar het vliegveld, daar pakken we de fietsen in en gaan dan via San Fransisco en Chigaco terug naar Amsterdam.
Het is zo dubbel, ik ben blij dat ik weer naar huis ga, dat ik mijn kind en mijn familie weer zie, naar mijn leuke huisje ga. Maar ik vind het ook jammer dat deze vakantie voorbij is. Het was weer een avontuur en ik heb in deze vakantie zoveel lieve mensen ontmoet, die zoveel vertrouwen hadden, ons zoveel geholpen hebben, dat vergeet je niet zomaar.

I am glad to be Dutch. See you soon.

PS: We zijn ondertussen al weer wat aangekomen (denk ik).

Gerda en Teun ook.